به نقل از «جام جم آنلاین»

«ارگ» را موزه کنیم

تاریخ انتشار: ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۹۳۸۹۲

این ساختمان چه از نظر قدمت بنا و معماری و چه از نظر درونمایه و تاریخی که به واسطه افراد، بزرگان و نامدارانی که در آن رفت و آمد داشته‌اند، پشت سر گذاشته، یک میراث فرهنگی توامان ملموس و نا‌ملموس گرانبهاست که متاسفانه در دست تخریب و خطر ویرانی قرار گرفته است.

برخی تصمیم‌های مدیریتی به واسطه تغییر نفرات نا‌تمام می‌ماند و به آفت بی‌سرانجامی دچار می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در مورد این ساختمان نیز طی دوره‌های متفاوت ریاست سازمان صداوسیما تصمیمات گوناگونی گرفته شد. نهایتا پس از فراز و نشیب مدیریت‌های اسبق، در زمان ریاست سابق قرار شد به موزه رسانه‌ملی تبدیل شود و مسئولیت آن نیز از عهده رادیو خارج و به حوزه ریاست سازمان و اداره کل روابط عمومی واگذار شد. اما این طرح نیز نا‌تمام ماند.

با توجه به این‌که در این ساختمان دیگر سکونتی وجود ندارد و در مسیر تخریب و آستانه خطر ویرانی قرار گرفته جای توجه فوری دارد که امیدوارم با عنایت خاصی که ریاست محترم فعلی سازمان، جناب آقای دکتر جبلی به حفظ و توسعه میراث فرهنگی سازمان دارند، هر چه زودتر تصمیمی برای اولا احیا و مرمت تخصصی و ثانیا آینده آن گرفته شود.

پیشنهاد بنده این است که با توجه به پیشینه تاریخی‌اش تبدیل به موزه رادیو و مسئولیت راه‌اندازی و انجامش بار دیگر بر عهده معاونت صدا قرار گیرد تا آورده فرهنگی بسیار خوبی برای سازمان صداوسیما داشته باشد. مجموعه ارگ شامل اداره کل هنرهای نمایشی و استودیوی پر قدمت و خاطره‌ساز هشت که همچنان فعال است، در کنار ساختمان آرشیو که قابلیت موزه شدن را دارد، می‌تواند تبدیل به یک موزه زنده شود تا با حضور مردم مشتاق رونق دوباره‌ای به مجموعه برگردد.

اصلا همین استودیو ۸ از ابتدا و با گنجایش ۳۰۰ نفر برای حضور مخاطب طراحی شد. در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ شمسی و با وجود شرایط جنگی و موشکباران، مردم برای تماشای نزدیک اجرای برنامه «صبح جمعه با شما» به این استودیو می‌آمدند و با حضورشان حال و هوای پر شوری به آن می‌بخشیدند. این اتفاق می‌تواند بار دیگر با حضور مردم در کنار هنرمندان نمایش‌های رادیویی و در قالب موزه زنده ارگ تکرار شود.

همچنین این فرصت می‌تواند محلی برای بهره‌گیری از ظرفیت ژانرهای خاص و مردمی تئاتر مانند: «تئاتر کاربردی»، «تئاتر در محیط»، «تئاتر میراث(موزه) و بازآفرینی فضای گذشته» و... باشد. زمینه‌هایی تخصصی که امروزه در دنیا از آن به ویژه برای آموزش و فرهنگ‌سازی استفاده‌های بسیاری می‌شود.۸۳ سال از تاسیس رادیو در ایران می‌گذرد.

در این رهگذر از سال۱۳۲۱ شاهد ظهور نمایش‌های رادیو به عنوان یک قالب جذاب، خیال‌انگیز و الهام‌بخش برای طیف گسترده‌ای از مخاطبان‌مان بوده‌ایم اما از سوی دیگر در این سیر تاریخی زمینه‌های گوناگون اجتماعی، ابزار رسانه‌ای و به فراخور آن فرهنگ مصرف و ذائقه مخاطب نیز دچار تحولات عمیق و جدی شده‌اند، در نتیجه ما نیز باید متناسب با شرایط و زمینه‌های روز به فکر نو آوری باشیم. البته این به آن معنا نیست که از سنت‌های میراث گرانبهای نمایش‌ های رادیویی که امانت‌دار آن هستیم چشم‌پوشی کنیم.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: ارگ موزه رادیو تئاتر کاربردی محسن سوهانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۹۳۸۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

قطب‌الدین صادقی: تئاترِ اصفهان را احیا کنید

ایسنا/اصفهان قطب‌الدین صادقی با بیان اینکه اصفهان در تئاتر، صاحب یکی از سنت‌های بسیار درخشان است، گفت: برای احیای تئاترِ اصفهان به خلاقیت نیاز دارید، باید کار کنید، پژوهشگر می‌خواهید، به کُننده نیاز دارید و بدانید که بالاتر از حمایت نهادها، ارادۀ فردیِ آدم‌ها و روشن‌بینی هنرمندان است که اهمیت دارد.

این پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: آنتونی گیدِنز (جامعه‌شناس و روان‌شناس) دربارۀ بازیابی هویت فردی و اجتماعی که قطعاً هویت فرهنگی را نیز شامل می‌شود جملۀ درخشانی دارد که باید به آن توجه جدی کرد؛ اساس کلام او این است که اول باید داشته‌های خود را دسته‌بندی کنید، یعنی باید مشخص کرد که چه چیزهایی دارید؟ در گذشته چه کرده‌اید؟ چه چیزی آفریده‌اید؟ از چه تکنیک‌ها و روش‌هایی استفاده کرده‌اید؟ و چه محتوایی تولید کردید؟ بنابراین برای بررسی هویت، ابتدا باید همۀ این موارد توسط پژوهشگران، شناسایی و دسته‌بندی شود؛ یعنی در مرحلۀ نخست باید بدانید که صاحبِ چه گذشته‌ای هستید و در این گذشته چه چیزهایی وجود داشته؟ باید آن‌ها را شناسایی و دسته‌بندی کنید.

او ادامه داد: نکتۀ دوم برای بازیابی هویت از نگاهِ «گیدِنز» آن است که شناساییِ گذشته به تنهایی کافی نیست، بلکه باید برای آن دست به تولید بزنید، یعنی آن را ادامه دهید و تولیداتِ شما در راستای داشته‌های گذشته باشد. اما سومین و مهم‌ترین موضوع این است که این تولیدات باید مداومت داشته باشد، یعنی به شکلی نباشد که الآن کاری را انجام دهید و پنج سال به کار دیگری بپردازید، درواقع باید کارِ خود را پشت سرهم و مانند یک جریان سیال و پیوسته انجام دهید.

این کارگردان، نویسنده و نمایشنامه‌نویس، تأکید کرد: با رعایت این موارد است که شما صاحب هویت می‌شوید. هویت، ماندن و ساختن است نه گریختن و خاطره تعریف کردن. خاطره‌های نوستالژی هیچ ارزشی ندارند، اما زمانی این گذشته دارای ارزش است که آن را زنده کنید و به واقعیتِ روز تبدیل کرده و برای آن کار کنید و وقت و عمر و ابتکار بگذارید. در این صورت می‌توانید هرکاری را انجام دهید.

صادقی افزود: اصفهان از دورۀ صفویه به بعد، نشانه‌های مهمِ زیادی درخصوص تئاتر مردمی، تئاتر کوچه و بازار، تئاتر مذهبی، و نقالی داشته و از همه مهم‌تر دارای تئاتر کمیک بوده که در نوع خود در ایران یگانه است و باید دوباره احیا شود، تئاترِ اصفهان را دوباره احیا کنید، بیافرینید.

او که یکی از شخصیت‌های اثرگذار در حوزۀ تئاتر و سینمای ایران به شمار می‌رود، گفت: نباید نشست که ابر و ماه و خورشید و فلک آماده شوند تا شما یک گام بردارید! بلکه اگر لابه لای همین مشکلات و گرفتاری‌ها و بحران‌ها و گرانی، یک قدم برداشتید عالی است، اما اگر قدمی برنداشتید هیچ‌وقت به جایی نمی‌رسید.

این هنرمند و مترجم اضافه کرد: آیا گذشتگانِ ما همگی در رفاه بوده‌اند؟ اصلاً چنین نیست. حافظ را سه بار برای اعدام بردند و آخرین‌بار وقتی که به خانه برگشت دخترش از ترس و نگرانی، تمام لوح‌های شعر او را پاک کرده بود و بعد از آن حافظ دق کرد. در آن شرایط، او حافظ شده است. یا ببینید که چه ستم‌هایی به مولانا و فردوسی و دیگران شده است! اما خودشان بودند که شرایط را به سود خود تغییر دادند. چگونه؟ با کار، با تلاش و خلاقیت، با ایمان به کار خودشان، صرف‌نظر از تشویق و تنبیه.

صادقی گفت: من یا کارِ خود را دوست دارم یا ندارم، این کاره هستم یا نیستم؛ اما نباید منتظر باشم تا فلانی من را تشویق یا تنبیه کند. تشویق یا تنبیهِ او در من ذره‌ای تأثیر ندارد، من کارِ خودم را می‌کنم.

این استاد دانشگاه افزود: آگاهی بر زیبایی‌شناسیِ کارم و آگاهی بر محتوای درست و آگاهی بر سازنده بودنِ تئاتر، راهنمای من است. من کاری جز این در جامعه ندارم و باید وظیفه‌ام را به‌درستی انجام دهم. باید این تعریف در میان همه وجود داشته باشد، نه اینکه فرد منتظر باشند که فلانی قدمی برای او بردارد و یا کمکی بکند تا او بتواند روی صحنه برود و سرفه‌ای کند! چراکه با این تفکر به هیچ‌جا نمی‌رسند.

او تأکید کرد: آدم‌های بزرگ منتظرِ کسی نیستند، بلکه خودشان شرایط را فراهم می‌کنند و در بدترین شرایط، خلاقیتِ خود را ترک نمی‌کنند. قبل از هر چیز با آدم‌های دارای اعتقاد کافی به کارشان نیاز دارید.

انتهای پیام